تخم نطفه دار بومی

مرغ بومی به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و رایج‌ترین انواع مرغ‌ها در مناطق مختلف جهان شناخته می‌شود. این مرغ‌ها به دلیل سازگاری بالا با شرایط محیطی متنوع و مقاومت در برابر بیماری‌ها، همواره مورد توجه کشاورزان و پرورش‌دهندگان بوده‌ است. مرغ‌های بومی به طور معمول در سیستم‌های پرورش سنتی و نیمه‌صنعتی نگهداری می‌شوند و نقش مهمی در تأمین پروتئین حیوانی خانواده‌های روستایی دارند.

پرورش مرغ بومی مزایای اقتصادی و اکولوژیکی فراوانی دارد. از نظر اقتصادی، هزینه‌های نگهداری و تغذیه این مرغ‌ها نسبتاً کم است و نیاز به تجهیزات پیچیده و گران‌قیمت ندارد. از نظر اکولوژیکی، مرغ‌های بومی به حفظ تعادل زیست‌محیطی کمک می‌کنند و معمولاً نیاز به استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و مواد شیمیایی کمتری دارند که این امر به حفظ سلامت خاک و آب کمک می‌کند.

بنابراین، تقویت و حمایت از پرورش مرغ‌های بومی می‌تواند به عنوان یک استراتژی مؤثر در توسعه پایدار کشاورزی و روستایی مدنظر قرار گیرد.در سالهای اخیر پرورش مرغ بومی به علت سرمایه اندک و محدودی که نیاز دارد مورد توجه بسیاری از افراد قرار گرفته است.

مخصوصلا برای افرادی که فضایی دارند و میخواهند در آنجا تولید خانگی و مناسبی را برای خود فراهم کنند. پرورش مرغ بومی را بیشتر در ایران با هدف تولید تخم مرغ محلی یا تخم مرغ قهوه ای انجام میدهند.